حزب الله سایبر صومعه‌سرا

خانم مریم مرد پاک سرشت معّلم فداکار یکی از روستاهای منطقه تولمات گفت: مدتها بود که رفتار خسته و زار یکی از دانش آموزانم بنام فاطمه فکرم را مشغول کرده بود چون همیشه خسته و خواب آلود بود و وقتی جویای علت از او می شدم عنوان می کرد که چیزیم نیست حتی از برادرش علی که پایه دوم دبستان بود و در همان کلاس درس می خواند ، دلیل کسالت فاطمه را می خواستم او هم اظهار بی اطلاعی می کرد.

این روند هر روز تا دو زنگ اول ادامه داشت و شادابی فاطمه از زنگ سوم خود را نشان می داد و چون دیگر بچّه ها شروع به فعالیت و شیطنت های بچگانه می کرد. گاهی حتّی قادر به انجام مراسم صبحگاهی هم نبود طوری که در صف دانش آموزان می نشست.

ناچار شدم با مدیر مدرسه در میان بگذارم و با کمک ایشان اولیایش را صدا زدیم تا بدانیم علّت چیست؟ و ماجرا از آنجا شروع شد که وقتی پدر و مادر فاطمه را دیدم و متوجه اعتیاد شدید اولیای فاطمه شدم و از آن جایی که بسیار در فقر زندگی می کردند و خانه آنها فقط یک اتاق داشت فاطمه دچار این اعتیاد خانمانسوز شده بود و در حین مصرف پدر از این افیون او هم ناچار بود از دود و فضای این اتاق استنشاق کند اما برادرش به جهت حساسیت همیشه سعی بر آن داشت در هنگام مصرف بیرون از اتاق برود. امّا فاطمه به این بوی مواد عادت داشته و همیشه روی شانه های پدر می نشست.

پاک سرشت گفت: وقتی دلیل خمودی فاطمه را فهمیدم عزم جزم کردم که هرجوری هست فاطمه را از این بلای خانمانسوز نجات دهم و به بهزیستی مراجعه کردم و با هزینه های شخصی خود او را بستری کردم و فاطمه توانست در مدّت زمانی کوتاه از این بلا رهایی یابد. البته کمک مردم اهالی روستا، کمیته امداد، آموزش و پرورش منطقه، هلال احمر و بهزیستی در این امر بسیار شایان توجه بوده حتّی صاحب خانه این خانواده با بخشیدن قطعه زمینی آنها را صاحب خانه کرد. این معلّم فداکار همچنین اضافه کرد خدا را بسیار شاکرم که توانستم یک خانواده خصوصا یک دختر پاک و معصوم را به کمک خیّرین و بعضی نهادها از دام اعتیاد نجات دهم.

مریم مرد پاک سرشت گفت: معلّمی یعنی عشق و علاقه به دانش آموزان، و عجین شدن با آنها از لحاظ روحی و روانی، تربیتی و آموزشی. سالیان تدریس در گذرند و خاطراتی در ما باقی می گذارند، خاطراتی که همواره بوی تازگی خود را زیر غبار زمان از دست نمی دهند چه خوب است لذّت داشتن چنین خاطراتی را با هم قسمت کنیم مانند خاطره ای که بوی مهربانی آن را هنوز احساس می کنم.